Wszystkiego najlepszego!

Zanim pani Emilia dotarła do Zielonej Góry, los nie sprzyjał zagrzaniu miejsca. Podczas wojny została wywieziona do Niemiec, gdzie pracowała w fabryce amunicji. Po przyjeździe do Polski zamieszkała nieopodal Świeradowa-Zdroju. Potem był Wrocław, Tychy, Borne Sulinowo. W 1993 r., po śmierci męża, trafiła do Zielonej Góry pod opiekę rodziny. Od 2010 roku mieszka w Domu Pomocy Społecznej przy ul. Juliusza Słowackiego. Właśnie tu przyjęła najlepsze życzenia z okazji urodzin. Sto lat nie wypadało zaintonować. Dwieście!

- Nic dziwnego, że w tak przyjaznym mieście można dożyć sędziwego wieku. W otoczeniu zieleni i w towarzystwie serdecznych ludzi łatwiej o pozytywne nastawienie do świata – uśmiechał się prezydent Janusz Kubicki. - Zielona Góra najwyraźniej sprzyja długowieczności.

(ah)