Racula – dostojna jubilatka

W 1728 r. wieś nabył Johann Sigmund von Rothenburg. Kolejni właściciele: od 1743 r. Gustav Christian von Prittwitz, od 1761 r. Balthasar von Stosch.

Wieś nabrała znaczenia, gdy wyznaczono nową drogę, łączącą bezpośrednio Zieloną Górę z Otyniem, omijającą Kisielin. Na przełomie XVIII-XIX w. wybudowano młyny wodne. Od poł. XIX w. wieś leżała już na ważnym szlaku Berlin – Wrocław, wtedy przeżywała szczyt rozwoju gospodarczego, założono tu m.in. trzy cegielnie.

Najbardziej charakterystyczna budowla Raculi, najlepiej świadczy o długiej historii osady. To kościół pw. św. Mikołaja, zbudowany na przełomie XIV-XV. Przy nim stoi dzwonnica wybudowana w drugiej poł. XVIII w. Wiszą na niej trzy dzwony.

Racula, w pierwszych latach po wojnie, była gminą (w jej skład wchodziły Stary i Nowy Kisielin, Racula, Drzonków, Kiełpin, Zatonie, Sucha, Ługowo). Później na ponad 20 lat zlikwidowano gminy, powstały o wiele mniejsze gromady. W latach 70. powróciły gminy –tę raculską tworzyły: Drzonków, Racula, Ługowo, Nowy i Stary Kisielin, Sucha, Zatonie. W 1976 r. rozwiązano gminę Racula i przyłączono ją do gminy Zielona Góra. Od 1 stycznia 2015 r., po połączeniu miasta i gminy Zielona Góra, Racula pozostaje sołectwem, częścią miasta Zielona Góra.